Zeggen we “ja” tegen deze oude man of  …?

Wil je mijn huis zien?

We liggen in Midsund en hebben zojuist onze boodschappen gedaan. Als we terug lopen naar de haven zie ik dat er ook een kortere weg is. Ik wijs naar Sjack en gelijktijdig wijst een Noor mij dezelfde weg. We lopen naar de oude man en hij begint een praatje. Zijn Engels is belabberd dus we moeten het voor de eerste keer doen met mijn Noors. Vindt ie geweldig! Hij wijst naar een huis iets verder op en hij vertelt dat het zijn huis is maar dat hij ook boven op de berg woont. Hij wijst met zijn vinger naar boven. Dan vraagt hij uit het niets “Wil je het huis zien?” en hij wijst naar het typische Noorse rode houten huis 40 meter verder op. Hij wacht onze antwoorden niet af en hij begint al richting het huis te lopen. Aarzelend volgen we.

10 jaar Amsterdam heeft ons toch wat achterdochtig gemaakt

Wat staat ons te wachten? Sjack vertelt later dat hij in de ‘actiestand” stond met de gedachte “Wat wil die vent van ons?”. Eenmaal over de drempel vergeten we pardoes onze twijfels. We komen een museum binnen en de oude man vertelt enthousiast het verhaal achter de foto’s. We lopen het hele huis door, beneden en boven. Er is geen behangstukje meer onbedekt en overal zien we mooie oude stukken en meubeltjes van vroeger. Het lijkt het oude woonhuis van zijn grootouders ('mormor' in het Noors). Met handen en voeten, een beetje Engels en een beetje Noors komen we een heel eind en we lachen heel wat af. De oude man heeft een groot deel van zijn leven op zee doorgebracht en dit is terug te zien op de vele, vele foto’s.

Hij flirt met me…

Trots vertelt hij zijn verhaal maar kan het niet laten om tussendoor telkens complimentjes aan me te geven. Hij flirt gewoon met zijn opmerkingen over “pen kvinne” oftewel “mooie dame”. Ik geef hem een arm en we gaan samen lachend op de foto. Sjack moet zijn oude zuidwester persé even op. Hij gniffelt en je ziet hem genieten en wij erbij. Bij het afscheid geef ik hem een ferme hand. “Tusen takk, det er fantastisj”. En voordat ik het weet ontvang ik een zoen op mijn wang. Hij kon het toch niet laten … de snoeperd …

Wát een leuk begin van de dag. En stel je toch eens voor dat we vriendelijk bedankt hadden, dan hadden we dit allemaal gemist…

Onderstaande foto: we liggen in Brattvag

Onderstaande foto: de jachthaven van Midsund: