Een speld in een hooiberg …

Dat vinden we nooit!

“Dit is toch zonde van de tijd!” reageer ik lichtelijk geïrriteerd. “Dat vinden we nóóit!’ roep ik er met stemverheffing nog achteraan. Sjack vaart onverstoorbaar verder het Oslo-fjord in. Hij kijkt me glimlachend aan en zegt op resolute toon: “We gaan het vinden!”. “Hmmm” denk ik nog en trek mijn schouders op. Ik heb er weinig vertrouwen in. Maar om Sjack ter wille te zijn duik ik het roefje in om de verrekijker te gaan halen.

Op zoek naar het Oslo-bord

Ik speur links en rechts op de wal om te zoeken naar het Oslo-bord waar we 20 jaar geleden hebben gestaan. Onder dit Oslo-bord is de droom ontstaan om hier ooit op eigen kiel te varen. En nu, op dit moment, lossen we deze belofte aan onszelf in. Wow, we varen hier, op eigen kiel! Maar nu nog het vinden van het bord… Het enthousiasme van Sjack en zijn vastberadenheid om het Oslo-bord te vinden werkt aanstekelijk. Ik speur nog steeds de wal af met de verrekijker. Dat bord vinden, dat zou toch helemaal geweldig zijn? Plotseling houd ik halt bij een plek op de wal. Zou dat het kunnen zijn? Ik begin te roepen en te wijzen tegelijk. ”Dáár Sjack, dáár!”. Sjack draait de boot en vaart naar de wal. “Is het hier wel diep genoeg?” vraag ik bezorgd. Sjack schiet in de lach, “Is 100 meter diep genoeg denk je?” zegt hij grinnikend.

Zou het dan tóch kunnen?

We varen dicht naar de wal toe, uitwijkend voor een pont dat met grote snelheid op Oslo afstuurt. “Volgens mij ….. volgens mij staat het bord er écht!”, roep ik enthousiast uit. We beginnen tegelijkertijd te schaterlachen. We hebben het gevonden! Die speld in een hooiberg, we hebben het gevonden! We vallen elkaar in de armen en met een high five bezegelen we het moment. Dat wordt champagne vanavond! Wat een heerlijk moment! Ontroerd kijk ik naar het bord waaronder we 20 jaar geleden hebben gestaan. Een trots gevoel verwarmt me. We hebben het gewoon geflikt!

En dit is het bewijs …

De volgende dag gaan we met de bus naar het parkje waar het bord aan de waterkant staat. We willen dezelfde foto maken als in 2003 maar dat lukt helaas niet. Het is vloed en de plek waar we toen de foto hebben genomen staat onder water. Ook hebben ze een stalen frame tussen de palen geplaatst waardoor ik er niet tussen kan staan. Geeft niks, dan poseren we toch gewoon anders…

20 jaar geleden:

 en 20 jaar ouder:  

De belofte is ingelost. We hebben het Oslofjord op eigen kiel bezocht:

En daar hoort natuurlijk champagne bij:

Voordat we in Oslo aankwamen hebben we op mooie plekken voor anker gelegen:

Nabij Grimstad:

Foruya:

Wandelen en lunchen op kleine eilandjes en varen met het bootje: