De overtocht naar Noorwegen: drie dagen en drie nachten

De lastige beslissing

Het is altijd een lastige keuze wat het moment van vertrek is. Er is altijd wat: te veel wind, te weinig wind, veel regen, hoge golven. Ach, de regen … so be it. We gaan naar Noorwegen dus we houden er rekening mee dat we met veel regen te maken krijgen. Dat is dus niet het criteriumpunt. Na veel gepuzzel op de weerkaarten komen we tot een vertrekdatum: maandag 8 mei 2023. De Anna Caroline (een andere zeilboot op Terschelling) willen een dag later vertrekken. Er is één ding wat we in de afgelopen jaren geleerd hebben: vertrouw op je eigen plan en volg niet zomaar een ander. Met andere woorden “Stick to the plan”!

Ons vertrek

We vertrekken gelijk met de Anna Caroline, zij richting Vlieland en wij richting het hoge noorden. We roepen lachend naar elkaar dat we over een paar dagen weten wie er “gelijk” had. Na een paar uur komt de mist opzetten, we zien geen hand voor ogen meer. Hoera voor  AIS en radar waarin we andere boten zien en wij ook zichtbaar zijn voor hen. Dat voorkomt een hele nare botsing…

De overtocht: 396 zeemijlen te gaan

Na 100 mijl zakt de wind volledig weg en ‘stapvoets’ varen we verder. We proberen de motor pas zo laat mogelijk te starten want we hebben te weinig diesel om naar Noorwegen te moteren. Als de snelheid meer een schuivelen wordt, starten we de motor. Tot dusverre was het een gemakkelijk (regenachtig) tochtje en de wacht van drie uur op en drie uur af is goed vol te houden.

Neptunus (God van de zee) is ons gunstig gezind want er steekt weer wat wind op. Met een dikke 6 knopen op de teller stuiven we vooruit. Het is mijn wacht en stilletjes geniet ik van het ruisen van de golven. Het leven en werk in Nederland kan ik steeds meer achter me laten.

Ach, wat zielig …

En dan zie ik op het achterdek een mooi vogeltje landen. Het regent nog steeds en het vogeltje schuilt in een hoekje van de boot. Het lijkt volledig uitgeput en dat kan ik me wel voorstellen met 100 mijl uit de kust. Is het arme ding verdwaald? En landingsplaatsen, behalve de Volle Maan, is in geen velden of wegen te bekennen. Het vogeltje houdt mij rustig gezelschap. Ik mag me niet meer bewegen want dan vliegt het van schrik even weg. Ik leg een schaaltje met stukjes brood neer maar dat blieft ‘meneer of mevrouw’ niet. De voorkeur heeft het dode spinnetje dat gretig wordt opgeslokt. Een hele tijd zeilt het vogeltje met ons mee. Plotseling ziet Sjack het vogeltje achter de boot vliegen. We zeilen nog steeds met een dikke 6 knopen en het vogeltje probeert zijn best te doen om weer aan boord te landen. Sjack laat het grootzeil vieren om vaart te minderen. Maar het is al te laat, het vogeltje is volledig uitgeput en stort het water in. Ach, wat zielig! Dit beeld houdt ons de komende uren nog flink bezig. Ik weet: het is de natuur, maar toch voel ik me wat bedroefd en zie ik het vogeltje telkens weer in de zee storten.

Aankomst Skudeneshavn

Drie dagen later komen we om 16.30 uur aan in Skudeneshavn. Het is een historisch wit stadje met witte houten huizen. Midden in het stadje leggen we aan. De adrenaline giert door me heen. Wow, WE ZIJN ER!!